Geweun! Deur de jaere kom ik t'r ammar mêr achter dat veul dinge , die we geweun vinne, 'êlemael iet zô ge-weun benne. Dà'-kom-mêstal enkelt en allien deur onwetend'êd. Laen ik mar-is ies zegge :. 'Oe geweun is 't iet om 'n spons en zêmlêr in 'ûs te 'ebbe. 'Êl vrooger, toene me nog op 'n lei schreve 'aa'ne we ôk 'n sponsje in onze sponzedôs. Non vraege jûlie je êge of wat is daer dan ongeweun an, Im? Ik zel 't ût te dooke doen. Gelêrde mense 'ebbe ontdekt dat 'n spons 'n levend orgenisme is, aars 'ezêd 'n soortement dierlek weze. Kik, daer 'a' ik gien bezwui van en meschien mar goed ôk, aars 'a' ik, as kind, t'r meschien angst voor 'e'aad. Neen, wat iet weet,wat iet deert, nietan? Mar non 'oorde ik op te raedio 'n ver'ael. Ze 'ebbe urreges, 'ier vor vandaen ies ontdekt, dà's benae iet te gelôve. Onder waeter is 'n spons 'evonne, die iet zô mar in 't keukekasje ken. Neen, die spons is zô grôt as 'n normaele auto...! Daer 'êt-tie lang over 'edaen om zô grôt te groeie. De spons is, volleges weteschoppers, drie en twintig'onderd jaer oud. Zô'n geweune spons , in onze menseôge, die zô oud ken worre, wat 'n leeftêd. Ôk weer 'n grôt natuurwonder, dat ons mense versteld doet staen. Die van mên is mêstal wel nieuwsgierig naer wat ik zô an weteswaerdig'ede op te raedio 'oor. Onder ons bakje koffie vertelde ik-'m over die “geweune” spons, die we vrooger allemael in 'ûs 'aa'ne, zeker onze moeders en grôtmoeders; naemaeksponze bestinge toen iet, enkelt netuur. Die van mên 'oorde d'r ôk van op,vooral de leeftêd, twie dûzend en nog iens drie'onderd jaer, sprak-'m an. IJ zee dan ôk: “Im, wij vinne alles gauw geweun. Dat 'oort non ienmael bij ons mense, mar ien ding motte we goed ont'ouwe... Geweun zên is 't allermoeilekst! | Gewoon! Door de jaren kom ik er steeds meer achter dat veel dingen, die wij gewoon vinden, helemaal niet zo gewoon zijn. Dat komt meestal alleen maar door onwetendheid. Laat ik maar eens iets zeggen: . Hoe gewoon is het niet om een spons en zeem in huis te hebben. Heel vroeger, toen we nog op een lei schreven, hadden wij ook een spons in onze sponzendoos. Nu vragen jullie je af, wat is daar dan ongewoon aan, Im? Ik zal het uit de doeken doen. Geleerde mensen hebben ontdekt dat een spons een levend organisme is, anders gezegd een soort dierlijk wezen. Kijk, daar had ik geen idee van en misschien maar goed ook, anders had ik als kind er angst voor gehad. Nee, wat niet weet, wat niet deert, vindt je niet? Maar nu hoorde ik op de radio een verhaal. Men heeft, ergens hier ver vandaan, iets ontdekt, niet te geloven. Onder water is een spons gevonden, die niet zo maar in de keukenkast past . Nee, die spons is zo groot als een normale auto. Daar heeft hij lang over moeten doen om zo groot te groeien. Volgens wetenschappers is de spons drie en twintig honderd jaar oud. Zo’n gewone spons in onze mensenogen, die zo oud kan worden, wat een leeftijd. Ook dus weer een groot natuurwonder, dat ons mensen versteld doet staan. Die van mij is meestal wel nieuwsgierig naar wat ik zo aan wetenswaardigheden op de radio hoor. Onder ons bakje koffie vertelde ik hem over die “gewone spons”, die wij vroeger allemaal in huis hadden, zeker onze moeders en grootmoeders; namaaksponzen bestonden toen niet, alleen natuur. Die van mij hoorde er ook van op, vooral de leeftijd, twee duizend en nog eens driehonderd jaar, sprak hem aan. Hij zei dan ook: “Im, wij vinden alles gauw gewoon, dat hoort nu eenmaal bij ons mensen, maar één ding moeten wij goed onthouden … Gewoon zijn is het aller moeilijkst!” |
Dat alles verandert in het leven, is klaar als een klontje. Maar hoe het vroeger was, weet lang niet iedereen zich te herinneren. Daarom de herinneringen aan het winkelgebied in Scheveningen-Dorp nog eens op papier gezet. De Keizerstraat, de hoofdstraat werd vroeger De Straat genoemd.
De Straet.