Het verhaal van een toekomstig zeeman. deel 7
Wij bleven een paar uur in het cafe, dronken onze thee en luisterden naar sterke verhalen. Pete kende iedereen en iedereen kende Pete, Rond 11 uur gingen we op weg naar het rederij kantoor. De meesten van de Josena bemanning stond al in een groepje voor het kantoor te wachten. Het was de tijd, dat er zou worden uitbetaald en zo als gewoonlijk was ik weer de laatste in de rij. Toen iedereen zijn loon had ontvangen, was de volgende stopplaats, zonder uitzondering, de pub”Het Wapen van Fleetwood “, wat net aan de overkant van de straat was. Na een paar pinten te hebben gedronke, kwam de stuurman binnen stappen en vertelde dat we ons zootje vis konden halen. Vanzelfsprekend had ieder lid van de bemanning recht op een mand vis van de vangst..We liepen weer naar het dok en haalden onze vis op. Toen we terug liepen naar de pub, stond er een man met een witte bestelwagen geparkeerd in de Havenstraat. Pete stapte naar hem toe en overhandigde hem de mand met vis. De man gaf hem een halve fles goedkope whisky. In de mand zaten vijf stuks eerste klas heek met een veel hogere waarde als dat hij had betaald. Ik zei tegen hem... die knaap beduveld je zwaar. Maar Pete was er niet van onder de indruk. De man van de bestelwagen wel. Hij zag dat ik kwaad was omdat ik het gezegd had. Hij sprong in de bestelwagen en reed juist op tijd weg. Met mij en de marconist achter de bestelwagen aan rennend en verwensingen naar hem schreeuwend. En terug naar de pub, het einde van de reis vieren. Wat een pracht middag en wat een fijn gevoel! Samen met je scheepsmakkers te zitten drinken, na een gevaarlijke reis naar IJsland. Na een paar uur drinken kwam er wel wat onenigheid. Ruzie stond op het punt om uit te breken en het was tijd om weg te gaan. Het leek me gevaarlijker in “Het Wapen van Fleetwood “, dan bij de Noord Kaap van IJsland. De marconist en ik vertrokken. We namen de tram naar Blackpool en vervolgens de trein naar Manchester. We keerden naar huis terug per trein. De verwarming in de trein stond aan en het was er behaaglijk en warm. We hadden onze manden met vis onder bank geschoven. Daar de vis ontdooide, begon het in de coupe ook naar vis te ruiken en al heel gauw stond er smeltwater op de vloer en hing er een sterke vis lucht. Het trein rijtuig was overvol met pendelaars en zij waren echt niet onder de indruk van twee half dronken zeelui en hun stinkende vis. Maar ons kon het weinig schelen. Wij hadden de vis verdiend en we waren er mee bezig, om het thuis te brengen. Wij kwamen aan op het Victoria station ( het was Vrijdag avond ) en we spraken af, dat we elkaar op Zondag avond in de bar weer zouden ontmoeten, omdat we op Maandag morgen moesten varen. Ik nam een taxi naar huis en ik ging later naar de pub “de Vogel in de Hand “.` De gebruikelijke groep gasten was aanwezig met inbegrip van de drie knapen die drie weken eerder mee naar Fleetwood waren gekomen ( en rechtstreeks naar huis terug waren gegaan ). ! Zij vroegen mij hoe het was gegaan en ik vertelde dat het oké was. Ik zou op Maandag weer naar zee gaan.. Zij konden het niet geloven dat ik terug zou gaan. Zij hadden allemaal gedacht dat ik één reis zou maken en blij zou zijn om weer thuis te zijn en nooit meer naar een schip zou terug gaan. Ik vertelde hen, dat ik bijna niet kon wachten om weer terug te gaan. En allemaal verklaarden zij mij voor gek. Het weekend ging voorbij en op Zondag avond ging ik naar het Victoria station en ontmoette de marconist in de bar,. We dronken en paar pinten, toen we op de trein naar Blackpool wachtte. We kwamen op tijd in Blackpool aan, om het laatste uur in de pub nog mee te kunnen maken. Het was er erg rustig, want het was al Oktober en buiten het seizoen. We haalden nog net de laatste tram naar Fleetwood en gingen naar de Mission en kregen een paar kamers. ´s-Morgens dronken we een kop thee en de marconist ging naar het kantoor van de Marr rederij en ik ging naar het monster bureau, om weer te monteren. Toen ik naar buiten kwam, na te hebben gemonsterd, stonden de meeste van de Josena bemanning in een groep bij elkaar op de tegenover gelegen hoek en gaven elkaar weer de fles door en stonden wat te kletsen. Een van de matrozen zag mij en schreeuwde. ... Kijk eens wie hier is., wij hadden niet verwacht dat wij jou hier terug zouden zien, jij Manchester rotzak.. Ik vertelde hem, dat ik weer gemonsterd had en hij zei... wel, in dat geval kan je beter bij ons komen staan en een slok uit de fles nemen. Ik stapte naar ze toe en de fles werd mij aangereikt.. Ik was nu een trawlerman. Dat betekende, dat in om 9 uur in de ochtend whisky kon drinken en kon staan te kankeren. Zoals....Wat is er gaande met Billy Finn, ...Een grote kl,,tzak..... Ik hoop dat hij nooit meer iets wint. De meesten waren het hier hartgrondig mee eens en gromden van bijval. Waar is ouwe Pete. ? Hij heeft op Vrijdag afgerekend en is Vrijdag nacht weer met de Wyre Gleaner naar zee gegaan, Antwoorden waren er van ... die vent is hartstikke gek. We stonden zo nog een uur met elkaar te kletsen toen de schipper in een taxi arriveerde. Hij ging het monster kantoor binnen en toen hij weer naar buiten kwam, keek hij in onze richting en wees naar het Wyre dok. Dat scheen genoeg te zijn. Het was tijd om aan boord te gaan. We liepen langs het Wyre dok en gingen aan boord. Manxie was al aan boord en ik hielp hem met de olie vaten aan boord brengen en de zes vaten ook in de machine kamer te brengen. Toen wij hier mee bezig waren, stopte er een taxi op de kade. De chauffeur stapte uit en liep naar de passagiers kant. Hij opende de deur aan die kant en ik zag dat onze kok op de passagier plaats zat en vast in slaap was. De taxi chauffeur probeerde hem wakker te maken en half slapend sleepte hij hem uit de taxi. Hij hielp hem aan boord en bracht hem naar zijn hut en kwam terug om zijn zeezak te halen.. De chauffeur had schijnbaar dit al vele malen eerder gedaan. De kok was weer eens zwaar bezopen en de eerste twee dagen zouden wij hem wel niet te zien krijgen. Het was tijd om te vertrekken en ik had de wacht. De telegraaf rinkelde.... Start de motor en de 2e machinist keek naar mij en wees naar het controle paneel. Ik moest schijnbaar het schip naar buiten brengen. Ik was wel enigszins verbaasd , maar ik had een paar whisky´s op en ik had het lef om het te proberen. Ik startte de motor. Geen probleem. Langzaam vooruit. Kalm aan... Na 15 minuten zei hij.... Ik ga boven even gedag zwaaien. Hij liet mij weer alleen met de verantwoording voor de machine kamer, Maar ik wist nu goed, wat ik moest doen. En al snel hierna volgde de orders... Vol vooruit ......en kort hierna ...... laat hem zo maar draaien. Wij waren weer onderweg naar IJsland. Einde. Vreemdeling<< Vorige
Geplaatst op 18-08-2014 en 1566 keer gelezen
Like dit 951 Liked