Varen met Jagers op Vis. deel 5
Bij de Noordkaap gaf Toby orders om de trawl uit te zetten.. Zoals alle schippers, had hij een notitie boekje vol met posities en datums, wanneer hij daar had gevist, de koers waarin hij gevist had, de weersgesteldheid en wat het resultaat was. Wij zijn nu op visserij werk uren overgeschakeld. Achttien uur op en zes uur af, Toby wil dat ik de volgende dag wacht loop van 08.00 tot 02.00 de volgende dag. Dat zal dan wel voor de week of tien dagen zo zijn, afhankelijk van de visserij.. De Carthusian, is net als de andere trawlers die ik zie , een zij trawler. Zij zet de trawl uit en haalt haar over de zijkant van het schip. Het is gevaarlijk werk, En als het weer slechter wordt, groeit ook het gevaar. Het hart van het geheel is de massieve trawl winch met drie kwart mijl kabels op haar trommels. Van af de winch lopen de vislijnen door de galgen, die zo gconstrueerd zijn, dat zij het gewicht van de trawl kunnen weerstaan. Van hier lopen de lijnen het water in en zijn vast gemaakt aan twee otter borden of deuren ( visborden ) De visborden zijn weer vastgemaakt aan de trawl en worden vooruit getrokken. Het water drukt ze uit elkaar en opent zo de mond van het net. Daarna volgt het net zelf, wat over de zeebodem wordt gesleept met zijn geopende mond en haar grote buik, wat eindigt in een gesloten eind, de kuil. Tijdens de eerste trek, is Toby alleen in het stuurhuis en ik zit in de radio hut. Ik wordt opgeschrikt door een bloedstollende schreeuw ..... Yaaahhh. Ik rende naar het stuurhuis en vond hem kronkelend op zijn rug liggen, zoals een omgekeerd schaap, zijn buik vast houdend en schreeuwend van de pijn, .... en met rollende ogen in zijn oogkassen. Ik kan hem niet helpen. Ik probeer wat mogelijk is, maar ik kan hem niet omhoog krijgen en hij is te ver heen om mij te vertellen wat hij mankeert. Ik heb hulp nodig. Ik vlieg de trap af naar de kombuis, waar de hoofd machinist staat te praten met de kok. Kom vlug.... roep ik. Het is de schipper. Hij is ziek. Zij kijken mij aan en schudden hun hoofd Er is niets aan de hand met Toby, zegt de hoofd machinist. Hij knapt wel weer op, als dokter kabeljauw aan boord komt... voegt de kok er aan toe. En zij hebben gelijk. We slepen een paar keer op verschillende plaatsen, voordat we vis vinden. En iedere keer staat Toby te mekkeren en kruipt hij het stuurhuis rond op handen en voeten of rolt zich op zijn rug , schreeuwend van de pijn. En als het net scheep werd gehaald, klauwt hij zich omhoog naar het voorschot, tot zijn ogen net over de onderkant van het raam kan kijken. Maar als er slecht een mand vol vis op het dek stort, geeft hij een brul van afschuw en valt terug op handen en voeten en kruipt hij naar de trap naar zijn hut. Maar hij krijgt het niet voor elkaar en hij komt weer terug......chagrijnig en alsof hij een pak slaag heeft gekregen. Hoe langer het duurt voor we vis vinden, des te erger wordt het met hem. Nu staat hij te schreeuwen om papier. Ik vind een lade vol met oude kranten, klaarblijkelijk daar opgeslagen, voor zulk soort ogenblikken. Hij trekt er een uit mijn hand, trek zijn broek naar beneden en gaat in een hurkzit, erover heen zitten en het stuurhuis vult zich met het geluid van een valse doedelzak. Dan springt hij weer overeind en trek zijn broek op, propt het papier op, loopt door het stuurhuis, trek de deur open en smijt het naar de ontwijkende scholen vis. Hij valt weer op de grond.....en blaft als een hond. Een paar halen verder grijpt hij het stuurwiel en trekt zich zelf omhoog. Maar het stuurwiel draait in het rond en hij valt achterover terug in het stuurhuis, op zijn rug en kruipt daarna weer op handen en voeten naar het voorschot en kijkt weer eens naar het dek. Op dat moment komt een berg vis met veel lawaai, uit de kuil, in de last vallen. Toby is genezen. Hij springt in het rond als een jongetje op zijn verjaardag. Marconist, Marconist, schreeuwt hij vol blijdschap, kom een hier kijken. En zo blijft het , gedurende de gehele tijd dat wij aan het vissen zijn. Met een slechte trek, val Toby flauw en kruipt door het stuurhuis, schreeuwend om een krant. En met een goede trek, loopt hij op twee voeten over het dek en springt op en neer.... en schreeuw om een Dan boei , die moet worden uitgezet. Op momenten als deze, als hij zich goed voelt, geeft hij orders dat ik hem via de radio telefonie in verbinding moet brengen met andere schippers. En nu is het Toby's beurt om een concert te geven, over de golflengten van de radio telefonie, om te vertellen wat een rot tijd hij nu mee maakt. Het is het eind van mijn achttien uur durende wacht. Het is drie uur in de morgen, Ik klim tegen het schot omhoog om in ruimte te kruipen wat mijn bed genoemd wordt. Ik word gewekt door het geluid van een radio baken, wat de hut binnen stroomt als een huilende orang oetan. Toby zit aan het wiel van de richting zoeker te draaien. Kom op , Sparks,..... jij krijgt zo verdomd nog last van doorliggen. Ik trek mijn pijnlijke ledematen uit mijn koffer en ik staar met groot ongeloof naar de klok. Het is bijna 5 uur scheepstijd. Ik lag nog niet eens 3 uur in bed..... en Toby wil peilingen hebben. Zo leer ik dus, dat mijn begin en eind tijden erg flexibel zijn, maar dat is boven en meer dan zestien uur. Toen er tien de dagen voorbij waren gegaan, kreeg ik sympathie voor Toby en zijn vreemde gewoonten. Hij staat onder grote druk door de eigenaar, om vis te vangen, Bij iedere haal, hangt zijn baan aan een touwtje. Maar zelfs om mij sympathiek te vinden, een stadsjongen uit de Midlands, daar zit een groot gemoed verschil tussen...... een lege of een volle kuil. Met een goede trek, drijft er een massief net langszij het schip.... opgezwollen met zilveren vis. Er kan geen mooier gezicht zijn in de wereld. Je kan de eerbied horen in de stemmen van de mensen aan dek. En de meeuwen wentelen en schreeuwen van verwondering. Dit magische gebeuren laat je nooit los. Dat is nu juist waarvoor wij komen. Nu gaan we weer wat achter ui, t om de vis in de kuil te laten stromen. Dan wordt de kuil binnen boord gehieuwd. Het kuil touw wordt los gegooid en de vis valt met veel geraas aan dek. Het kuiltouw wordt weer vast gezet en de kuil wordt weer overboord gegooid en vult zich weer..... en nog eens...... en nog eens... tot de buik leeg is. Tussen het uitzetten en halen, slepen wij de trawl gedurende een paar uur over de bodem . De mannen hebben zich verzameld in de krebben en strippen de vis van de laatste haal en smijten de ingewanden naar de schreeuwende vogels en de levers in een mand. Of zij zijn in het visruim bezig, IJs hakken met een pikhouweel en trekken manden met vis naar de keeën , waar de vis in wordt opgeslagen, in verschillende soorten.. We gooien een merk boei overboord en trekken de trawl rond de boei, tot de school zich heeft verplaatst. Maar dat is niet altijd zo. Maar soms is het slecht en drijft de trawl naar de oppervlakte en ligt leeg gelopen en impotent, op het koude en donkere water. De moedeloze matrozen voeren de handelingen mechanisch uit, met een paar hekkensluiters in de kuil. De neerslachtigheid is tastbaar, als zij de trawl weer uitzetten..... met de sombere dekverlichting afstekend tegen de bespotting van de eindeloze Pool nacht. Als ze hun taak hebben gedaan, sjokken de mannen verveeld naar de kombuis voor een mok cocao of om wat te eten. Zoals de oude matroos mij vertelde.... alles wat wij hier doen is werken en proberen te blijven bestaan. Slechte trekken verhogen de kwelling. Wij willen naar huis Maar we willen ook betaald worden. Wij moeten. hier blijven zolang als het gaat. In feiten zijn de meeste trekken zo'n beetje tussen goed en slecht. Door de druk, worden sommige schippers verleid om door te blijven vissen als het weer verslechterd. Ik heb gehoord dat bemanningsleden overboord spoelden terwijl zij aan het strippen waren, Ik hen zelfs verhalen gehoord van mannen die over boord spoelden in slecht weer en weer terug op het schip werden gegooid, als het schip naast hen omlaag kwam bij een volgende golf. Maar Toby was een voorzichtige zeeman. Hij bracht nooit mensen in gevaar.. wordt vervolgd. Vreemdeling<< Vorige Volgende >>
Geplaatst op 05-10-2014 en 1658 keer gelezen
Like dit 972 Liked