Varen met Jagers op Vis. deel 6
Tussen alle goede en kwade zaken, sjouwde ik de volle manden met lever over het dek. De lenspoorten waren afgesloten, zodat de vis niet terug kon glijden in de zee Maar er staat veel water aan dek, wat van de ene naar de ander kant spoelt bij de beweging van het schip. En daarom heb ik altijd lieslaarzen aan en olie goed. Ik krijg er nu gevoel voor. Het is niet gemakkelijk om een volle mand met lever hoog genoeg op te tillen om het in de ketel te storten, staande op een glad houten rooster, met de slingerende en stampende scheep bewegingen.. Zo belandde de eerste lading op het dek en de lever verspreidde zich en gleed weg. Alsof ze zich wilden verwijderen van het visruim en de buiken waar zij uitgerukt waren.. Maar ik had al gauw de beweging te pakken...... om van levers olie te maken. Ik had een ketel die kookte, een ketel die aan het bezinken was, terwijl ik de derde vulde. De lever centen is een serieus gebeuren. Op hun weg naar het achterschip, na het strippen, kwamen zij vaak even door de deur van het ketel ruim kijken en telden de knopen in het stuk touw dat aan een leiding hing.. Ik kijk er ook naar.. maar ik ben er altijd mee bezig ! Wanneer er ook een kans is op mijn wacht, doe ik het koken , maar vergeet ik weleens de knopen. Zo kook ik meer olie als zij denken. Dat geeft dan meer geld aan het eind van de reis. De mannen zullen een grotere bonus krijgen als dat zij hadden verwacht. En ik krijg ook mijn portie,. Ik mag dan wel geen goede marconist zijn, maar ik wel levers koken. In Manchester leer je niet veel over de zee. Maar je leert er veel dingen op een straat.. Toby is gek op informatie. Ik laat hem er verdrinken. Als de levers gedaan zijn, spoed ik mij weer naar radio hut, om de gesprekken weer op te vangen en via de luidspreker te laten horen. Zij zijn meestal simpel. Allereerst is er een monoloog in één richting gevolgd door een bijna zelfde monoloog, naar de ander kant. Het is allemaal negatief gedoe, gezeur over het weer en de visserij, doorspekt met uitdrukkingen als .....”'uwhhh” en.....” kom terug rotzak” . als de mensen zich vastklemmen tegen de beweging van het schip. Ik probeer er achter te komen welke schepen het zijn en welke schippers en wat hun vangst is.. Ik schrijf het allemaal op op de achterkant vaneen vel oud echo-lood papier, samen met de tijd van opname en de peiling. Vaak na een goede trek, als ik terug kom in het stuurhuis, vind ik Toby wachtend....gespannen als een trawl kabel. Het werd onderhand tijd, snauwt hij. Dan geeft hij mij de koers om te sturen en zegt mij de wacht over te nemen, terwijl hij naar beneden gaat om een veertig minuten durende slaap te pakken. Ik ga weer terug naar de radio hut en zet de ontvanger weer aan. Voor het volgende uur, ben ik roerganger, uitkijk en marconist. En zo gaat het vissen door. De ene trek is een goudmijn. En de volgende trek is weer zwaar pet. Dan gaan we maar weer stomen en proberen een van de stemmen die ik heb opgevangen, te lokaliseren, als zij tenminste vis hebben gevangen. Op dit moment vissen we langs een Duitse trawler. Maar toen Toby weer terug kwam na zijn slaapje, was de Duitser vertrokken. Waarom heb je me dat niet verteld... schreeuwt hij. Waarom heb je mij niet verteld dat hij ging stomen. Hij weet waar de vis zit. Toby kon op de radar de Duitser lokaliseren en wij stoomden vol speed achter haar aan. Zij bracht ons bij een bank in de buurt van Moermansk, de Russische marine basis. We zette de trawl uit en visten evenwijdig aan haar Dit keer vingen we niet veel meer dan een paar kabeljauwen. Toby was weer terug op handen en voeten en kroop weer door het stuurhuis.. Toen zag hij een Russische trawler stomen, Wij volgden haar Maar het was dit keer nog slechter als bij de Duitser.. Zij moeten deze Russen in de Siberische zout mijnen opsluiten, als ze thuis komen, was het commentaar, wat Toby over de radio uitkraamde. Toen kwam er een Russisch oorlog schip ter plaatse en had een schietschijf op sleeptouw. Hij gooide de schietschijf ten zuiden van ons los.. Daarna stoomde zij naar het noorden en begon op de schietschijf te schieten.... over onze hoofden heen. Dat was echt koude oorlog gedoe. Maar het was niet aangenaam voor ons. Toby liet weer de trawl scheep halen en we verplaatsten ons weer. Jij moet in de mensen in de Midlands vertellen, als jij thuis komt...., zei hij tegen mij. Vertel hen, wat wij meemaken, om een visje voor hen te vangen. Wij kwamen uiteindelijk in een internationale vloot terecht, die ergens voor de Russische kust aan het vissen was Sparks, schreeuwde hij.... moet je eens kijken, ......toen wij daar ter plaatse kwamen. Het was aarden donker buiten, Maar het was niet de duisternis die Toby mij wilde laten zien, .... het waren de navigatie lichten van de trawlers. Zij waren vlak bij ons en tot aan, waar het oog reikte, van horizon tot horizon., in elke richting. Het leek er wel op, dat we in het centrum van een grote stad waren. Maar, met meer ontzag nog moesten wij ons realiseren, dat al die lichten trawlers waren. En stuk voor stuk trekken zij een onhandige trawl voort.. En allemaal stoomden zij in verschillende richtingen. Vertel dat thuis ook maar .....als je in Manchester terug komt, zei Toby. Ik zal het ze thuis vertellen.... als ik terug ben in de Manchester pubs, .... maar ze zullen toch niet begrijpen, wat ik hen vertel. Het was een opeenhoping van schepen en soms voeren wij een koers, parallel aan een Russische trawler. Aan boord van deze trawlers waren aan dek ook vrouwen werkzaam met mannen. Het zijn geen net geklede dames uit Moskou. Het zijn ruige, rood flanellen broeken dragende vrouwen uit de toendra's. Soms, in de schemering, als wij naar achteren lopen, vanaf het voorschip naar achteren, gebeurd het wel, dat ook zij dat doen. Wij zwaaien dan naar hen. Zij kijken voorzichtig over hun schouders en als zij uit het zicht zijn van communistische commissaris in het stuurhuis, zwaaien zij haastig terug. In het midden van deze verschrikkelijke vloot concentratie, komt Toby weer naar het stuurhuis, na mij een poos alleen gelaten te hebben.. Plotseling in er een hoop lawaai. Vanuit de hoofd luidspreker klinkt een stem, boos en vuile taal uitschreeuwend. Tussen alle vloeken en verwensingen, kan ik er toch een boodschap uit halen, Iemand heeft mijn Dan boei opgevist. Ik weet wie het is! En ik breek hem zijn nek, als ik hem in de visserij haven van Hull tegen kom. Toby wijst naar de dichtst bijzijnde trawler. Dat is hem....daar, zegt hij en wrijft in zijn handen. Dat is een verschrikkelijke rotzak. Maar hij heeft het over jou... je kan beter voor de veiligheid nu over boord springen. Ik voel dat mijn blaas vol raakt en ga vlug naar het toilet. Het toilet deelt samen met de lever hut, het achterdek. De lever hut is aan stuurboord en het toilet aan bakboord, De deur van het toilet staat constant open, omdat er voor,op een rooster, een reserve anker is vastgesjord. Als ik op het toilet zit, kan ik over de hele lengte van het schip kijken.. Passerende bemanningsleden steken hun hand op als zij op weg zijn naar het voorin of het voordek.. Vandaag, voor ik mijn behoefte doe, kijk ik in de pot en wenst ik dat ik verschoond blijf van ellende. Ik sta in een pijp te gluren, die een paar voet boven het water oppervlak is....geraffineerd geplaatst, zodat de slip- stream van het schip, zich concentreert op het achterwerk van mij en anderen gebruikers. Dat moet ik u dan wel uitleggen, over de vreemde gevoelens die ik de afgelopen weken heb beleefd. Maar het is slecht nieuws in de Barentszee, om dat de plaatselijke koelte rechtstreeks van het poolijs afkomt of uit een Russische vrieskist. Als ik in een bevroren boetedoening houding zit, bemerk ik dat de wind het minste is van mijn problemen. Wanneer het schip haar achterschip in het water steekt, krijg ik een diepvries darm spoeling. Maar aan de andere kant, als zij een grote golf neemt, wordt ik gemarteld, als een heks op een pijnbank. Bij slecht weer is het toilet een plaats, waar je niet naar toe moet gaan. Dat is een plaats, waar de oefeningen met je bekken, niet mogelijk zijn. Het alternatief is om naar de stookplaat te gaan en je behoefte op een kolenschop te doen en dan op het vuur onder de ketels te scheppen. De oude matroos geeft mij hierbij nog wel een advies. Als je dan in de hurkzit bezig bent, beweeg dan met je schouders in de richting van de beweging van het schip... want dan kan je er nooit achterwaarts op vallen. Maar al dat soort zaken eindigen toch ook eens een keer. Wij zijn zover, dat we naar huis gaan stomen. Nadat de mannen de trawl hebben scheep gezet en opgeborgen hebben en de luiken geschalkt zijn, wordt het dek gespoeld en geboend. Mijn karwei is het lever hok schoon te maken. Ik mag dan wel marconist zijn, maar ik heb de meest lekker ruikende baan op het schip. Al mijn kleren stinken naar lever olie. Wordt vervolgd. Vreemdeling<< Vorige Volgende >>
Geplaatst op 05-10-2014 en 1656 keer gelezen
Like dit 971 Liked