Lêre vrooger- vorsjes-raedsels.

Lêre vrooger- vorsjes-raedsels

Teugewoordeg motte de kindere veul mêr lêre as vrooger, ‘oor je wel-d’r-is zegge. Of tat non waer is, weet ik nog zô net iet. As ik me grôtouwers ‘oorde vertelle, dan mosse ze, as kind, goed bij de pinke weze. Jae, ze moche op t’r vingers lêre telle, mar vorders rekene ût ‘t ôvetje! Mesjientjies ‘a’ niemand van ‘e’oord. Vorsjes lêre van bûte mè’-somtije twie en twinteg couplette; ‘t wazze ver’aele op rêm, zô ‘ezêd. Veul têd om te speule ‘aa’ne ze iet, want ze mosse allemael mee’ellepe thûs, van klên tot grôt. De mêsjies bevoorbeeld, mosse kouse breie, dat ‘oorde bij de dagtaek. De têd, waer me grôtouwers ‘t over ‘aa’ne, was ‘n êl aa’re têd, zô rond te jaere achttien’onderd zeuveteg, tacheteg. Ze deeje spelletjies, die non vergete benne. Ze-’aa’ne, net as wij vrooger, van die vorsjies met ‘t touwtje springe; daer zou je non niks mêr van begrêpe. Wat wij ôk wel deeje? Azze-me tikkertje gonge speule, êrst ien anwêze, die-‘m was. Zô van: op te piaeno staet ‘n fles, op tie fles, daer staet ‘eschreve, wie ‘t êrste woordje zêt, die mot ‘m êrlek weze. Dan wiere d’r vraege ‘esteld en dan mos je knikke; zee je wat, dan was je-‘m. Van me-opoe ‘eb ik t’r ôk ien ‘elêrd: eun, deun, dorli, losie sorlie, losie goedeman, pimpeldora, franse kommesara, vie, va, voe….!” Neem non raedsels: ‘T is geel en ‘t ‘êt ien bien…? ………… ‘n glaesje advecaet. Nog ‘n raedsel, wat me-opa opgaf. Twie bien zat op driebien, toe’kwam vierbien, die wou twiebien bête; Twiebien nam driebien om naer vierbien te smête…..? Veuls te moeielek, von ik as kind. Opa lee ‘t ût: “ Twiebien is ‘n boereknecht, die zit op ‘n mellek-krukje met drie biene; toe’-kwam d’r ‘n ‘ondje op vier biene om de boereknecht te bête; die nam ‘t mellekkrukje om naer ‘t ‘ondje te smête……” Dat was tan ‘n raedsel voor kindere en zô wazze d’r zô veul dinge, die ze mosse kenne, ‘t wazze klêne volwassene. Met nege jaer, as klêne jonge, mee naer zê ; ‘n mêsje van nege’ dee al êl wat in ‘t ‘ûs’ouwe en paste op t’r klêne broertjies en zusjies. Nien, volleges mên, ‘ebbe de kindere ‘t non veul makkeleker as vrooger. Je ziet ze ôk iet mêr lôpe met ‘n bos takke achter d’r an voor thûs, om ‘n viertje te maeke; dan kos t’r somtije net ‘n pannetje ete op ‘t vier ‘ewarremd worre. D’r was arremoei, mar…., zee je opoe en opa: “Toch wazze me gelukkig. Op Scheveninge was ‘n band. We kende mekander en we-’aa’ne mekander. As kind wazze we vêleg bij onze moeders en vaeders, want-tie gonge nôit iet ût mekander. Nien, die kindere van teugewoordeg lêre iet mêr…..mar aars…! Wel kenne ze nog ammaar lêre……… van ‘un bet-over-grôtouwers! Nadruk verboden Immetje.
...terug ...home Geplaatst op 03-12-2010 en 1413 keer gelezen
Like dit 825 Liked