Hartelijk dank voor u like, dit is een ode aan de acteur
Breggetjies
De noordwest-kaai van onze Ouwe ‘æve,
Die was ‘emækt van stiene: zwær en ‘ard.
Ze likkende op grôte diamante
allien: ze glomme(n)-iet mar zagge doffeg zwart.
En in die schûne kaai dær wazze trappies,
ôk van dat stien ‘emækt: met zurreg ‘eplæst.
’n Zwarteg ‘ek van êzer, klef van ‘t teere:
sting as ‘n gammel leunenkje d’r næst.
De ‘oute bregges onderan die trappies
wazze(n)-‘emækt van planke: grof en zwær.
Ze wazze nes-sô zwarteg as-tie leuning
en nes-sô kleffeg: deur de veule teer!
Tusse die planke wazze brêje kiere,
dær zag je træg ‘t vûle wæter slæn
dat – vol met planke, touw en plekke olie –
met kommend tij de bregges op zou gæn.
En an die breggetjies dær leeje schokkers,
en dan d’rbij ôk vlette: klên en grôt
die altegær toch ôk ‘n stikje wazze
van onze êr: de Scheveningse vlôt.
As non die alle scheepe wazze visse
en dus die breggetjies ‘n pôsje vrij:
dan ‘oofde je gien tel of tien te wachte,
dan was ‘t onze beurt: dan kwamme wij.
Me liepe dan die trappies nær beneeje;
mar jæ: die breggetjies die wazze mêstal glad
deur ‘t wæter, deur ‘t wier en deur de olie:
dus vóór je ‘t wis dan lee je op je gat!
Veul gaste ût-te buurt gonge dær zwemme.
‘t Was vast en zeekers iet ‘t schônste bad.
Mar jæ: as jonge kos jou dat zôveul iet scheele.
‘t Was wæter niet-tan! En ‘t was frisseg zat…
De breggetjies van toe benne non of’ebroke.
‘n Visofslag kwam voor ze in de plæs.
‘n Schokker of ‘n vlet zel je dær iet mêr treffe.
Wél kotterlui: die benne non de bæs!
Die ouwe noordwest-kaai die is voorgoed verdweene,
ze beeld lêt op’esloge in de ouwe têd!
Mar in gedachte zien-ik soms die ouwe bregges
en voor ‘t verdwêne dærvan voel ik dan veul spêt!
© Piet Spaans 2011
historisch publicist en auteur
Den Haag Holland
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Spaans
Geplaatst op 15-02-2012 en 1584 keer gelezen
Like dit 834 Liked