Hartelijk dank voor u like, dit is een ode aan de acteur
Bêbeltje
Ze zat te treure voor de tæfel: d’r ouwe bêbeltje was zook!
Al dæge liep ze rond-te kikke, op ied’re plank, in ied’re ‘ook.
Ik zee al, ‘t was een ouwe bêbel: ‘ij was wat vetteg en besmeurd,
‘t kafje zat ‘n beetje losseg, de bleitjes wazze wat ‘escheurd.
Mar kik: ze kreeg ‘t van opoe Plugge, zô’n jær of zeuventeg ‘elee,
Die, toe ze zellef iet mêr kos leeze, zee: “Kind, neem jij ‘t non mar mee!”
En jæ, ‘oe gæt-tat tan gemienlek: ‘et wier ‘uur steun en toeverlæt;
in jære vol van zurreg en moeite wier ‘t bêbeltje ‘uur kammeræt!
Met vreugde las-se alle dæge: ze kos die tekste allemæl
en non iniene zonder bêbel: wat wier zô’n dag dan koud en kæl!
D’r ouwste zeun die zee allieneg: “Kom mens, mækt gauw een bakje klær!
Ik lôpt straks effe nær De Dullek: aanstons ‘eb jij je bêbel weer!”
‘n Uurtje læter kwam die ‘t brenge: de bleitjes schôn, ‘et kafje fris!
Affên, je weet ‘oe dat d’r ûtziet as-‘et nieuwt ût-te winkel is!
Maar læter, toe d’r zeun nær ‘ûs was, en zij d’r bêbelje gauw nam
om weer vertrouwd te kenne leeze, toe wis-se iet wat ‘r overkwam!
‘t Was iet mêr die êge bêbel zô-as zij die al jære las,
‘t was een nieuwere vertæling: ‘t mensje zat in zak en as.
Ze kos an 't bêbeltje iet wenne: ‘t was dag an dag mar næreg’êd,
want welke blassij ze wou leeze, die môie tekste was-se kwêt.
't Mos nog ‘êl veul weeke diere en toe d’rnæ begreep ze pas
dat ondanks al die aa’re zinne, de in’oud toch de êge was!
Ze las nog mænde in d’r bêbel, mar jæ ze wier ammaar zô moe…
en op ‘n dag dee 't ouwe mensje voorgoed d'r beie oogies toe.
Ze vonne ‘t vrouwtje an de tæfel, d’r ‘ovetje op ‘t tæfelblad:
en slap – d’rnæst – die ouwe ‘andjes: wærtusse ‘t bêbeltje nog zat.
‘t Bêbeltje wier voor ‘n klênkind en och, die nam dat dus mar mee.
Mar vræg je of ze 't gæt gebrukke dan zêt ze: “Jæ: in fête ... nee!”
© Piet Spaans 2011
historisch publicist en auteur
Den Haag Holland
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Spaans
Geplaatst op 01-03-2012 en 1528 keer gelezen
Like dit 825 Liked