Vlieg
Teun ‘a’ allien ‘n ‘ondje wand-‘ij was vrijgezel:
mar voor z’n êge zurrege dat lukte wonderwel.
Zô was ‘t eete kooke voor Teun ‘n lieve lust
en dat ‘t altêd smækte: gelôft-tat mar gerust!
Iens op ‘n dag ‘a’ Teune, ‘n stikje vlês ‘ekocht:
dat-ie dat iet zou eete, dat ‘êt-‘ie nôit ‘edocht.
Ze dag was goed begonne, ‘t vlês lee in de pan,
en ‘t sudderde zô lekker: Teun kreeg t’r ‘onger van!
Affên, doch Teun, nog effe: dan is ‘t vlês wel gær.
Dus snee die vast-te knorræp en zette die al klær.
Toe gong die dærnæ schille, zô’n ærepel of vier.
't Was ‘allegær gien moeite: ’ij dee ‘t met veul plezier.
Terwêl Teun zat te wachte met zachies-an veul trek
kwam met-te ‘ond van Teune, ‘t wæter in ze bek.
Ze bæs kos lekker kooke, dær wis-tie alles van
want ‘ij kreeg alle dæge de resjes ût de pan!
‘t Stikje vlês was gær non: Teun lee ‘t op ‘n schæl
en zette die op tæfel, gedekt voor ‘t middagmæl.
‘n Vlieg – die is kwam kikke – zag al dat lekkers stæn
en doch: “Læt mên is effe nær ‘t stikje vlês toe gæn!”
Teun zag ‘t en zee drifteg: “Jou slæn-ik êst tot pap…!”
en ‘ij gaf met ‘n væddook ‘n vreeseleke klap.
De vlieg schoot weg van tæfel, om'ôg nær 't plefond,
de schæle vlês vloog ôk weg: die landde op de grond.
De ‘ond van onze Teune, verbæsd deur zô’n geluk
zee: “ Hap!” en ‘t stikje vlês was, verdweene in ze buk.
Teun kos nog lang ‘iet vatte wat t‘r was mis’egæn,
mar ien ding wis-tie zeeker: zên trek was nær de mæn!
© Piet Spaans 2011
historisch publicist en auteur
Den Haag Holland
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Spaans
Geplaatst op 01-03-2012 en 1634 keer gelezen
Like dit 883 Liked