Hartelijk dank voor u like, dit is een ode aan de acteur

“ Ik wil naar zee” een ware gebeurtenis

1920 Nee Krijn jij gaat niet naar zee jongen, je vader is op zee gebleven en ik heb nu alleen jou nog, blijf jij maar aan de wal, als je een baantje kunt krijgen in een kuiperij dan redden wij het wel samen. Krijn zei niets meer, hij wist wel, “moeders wil is wet”; maar daar was Krijn’s trek naar de Logger nog niet mee beëindigd. Krijn liep na schooltijd steeds over de haven van Scheveningen, hij zag dan de Loggers liggen; als ik van school ga dan wil ik ook naar zee, overdacht hij bij zichzelf. Werk Toen het schooljaar voorbij was, had zijn moeder al bij enkele bedrijven geïnformeerd om voor haar jongen werk te zoeken, maar dat viel tegen, er was in die tijd niet zoveel werk te krijgen. Maar misschien volgende week, ja, dan zal het wel beter gaan, want Krijn was een flinke jongen dat kun je toch zo wel zien; overdacht moeder. Krijn ging zelf ook langs de haven bij verschillende werkplaatsen vragen,maar het bleef maar steeds het zelfde, kom volgende week maar terug jongen,misschien…… Moeder Nellie had twee werkhuizen en zo verdiende ze een karig loon voor haar gezinnetje, maar het hield niet over. Er werd in de familie over gesproken, “’ zeg Arie, kan Krijn met jou mee als afhouwertje”? ja dat zou wel kunnen, maar ik moet dan eerst aan de reder vragen of die dat goedkeurt ik kan zomaar niet beslissen ja of nee. Toch naar zee? Dit kwam Krijn te horen, hij was direct in de wolken, ja, dat was zijn kans. Maar moeder Nellie hield vol “ nee jongen dat gebeurd niet”. Dat verdroot de jonge Krijn zeer, maar de volgende teelt naderde en er moest bemanning aangemonsterd worden, Krijn bleef zeuren aan moeders hoofd. Met als gevolg, “dan zal ik aan mijn broer Arie vragen of jij dan bij hem aan boord mag, want onze Arie was een goede schipper, daar heb ik wel vertrouwen in”, zij ging nog die zelfde avond naar haar broer met het verzoek. “En Arie, als de reder het goed vindt zul je dan op mijn enige jongen passen”? “Ja hoor Nellie daar kun je op aan.” Naar zee. Het was mooi weer, de wind uit het Zuiden, op de kade stonden Krijn’s moeder en Arie’s vrouw, alles was gereed om uit te varen. De SCH 322 werd op sleep genomen tot buiten de haven, Krijn’s moeder zwaaide haar jongen nog eens extra na, voorzichtig zijn hoor! Ja hoor moeder ga maar naar huis! De Logger werd losgegooid en voer met volle zeil,de kluiver en bezaan, richting visgronden. Het was nog steeds mooi visweer toen er geroepen werd, jongens we zullen de Vleet uitzetten. “Op Hoop van Zegen”. Het eerste schot viel niet tegen, dat belooft een mooie reis mannen zei schipper Arie, als het zo doorgaat hoeft het geen lange reis te worden. Op zondag vissen wij niet. Zaterdag’s avonds werd de Vleet binnen gehaald, de haring gekaakt en weggewerkt, het schip wat schoongespoeld, de bemanning ging moe, maar voldaan naar de kooien om te slapen. Op Zondag riep de schipper de bemanning wakker, mannen wakker worden,we gaan een godsdienstoefening bijwonen op de SCH. 12 er lagen nog 2 Loggers vlakbij elkaar, we komen samen op één schip, ik ga daar een preek lezen. Anders dan gedacht. Ieder had zich klaargemaakt voor de samenkomst,”de sloep maar overboord mannen”! En één voor één ging men in de kleine boot. Het was windstil, dus het zou makkelijk gaan, ze drukten de sloep weg van de Logger, toen ging de gene die aan boord moest blijven om de wacht te houden, zijn vrienden een beetje plagen met een puts water, hij deed net of hij wilde gooien, van schrik gingen ze naar één kant van de sloep en wat gebeurde er? Het bootje sloeg om de hele bemanning kwam in het water terecht, de sloep lag onderste boven, Arie en Krijn onder de sloep. Groot was de paniek, Arie kon een beetje zwemmen, maar kon het bootje niet meer in positie krijgen, het was ook donker onder de sloep, toen één van de bemanningsleden het bootje weer overeind kreeg. Arie probeerde zich bovenwater te houden maar door zijn zware kleren ging dat nauwelijks, hij zakte steeds meer onderwater tot iemand hem greep en hem weer in de sloep kreeg. Maar waar was Krijn? De schipper begon te roepen Krijn!! Krijn toch!! Een zware reis De beste zwemmers gingen weer in het water om te zoeken,maar tevergeefs, een angstig vermoeden werd bewaarheid, Krijn was onder de sloep verdronken en in zee verdwenen. Een groot gebied werd nog afgezocht, alles werd in het werk gezet om dan tenminste het lichaam te vinden, maar deze wens is ook niet vervuld. Wie kan bevroeden wat er in het binnenste van Arie de Niet omging?. Als een gebroken man ving hij met de bemanning de thuisreis aan. Groot was de verslagenheid, toen zij de Pieren van Scheveningen Binnen voeren en afmeerden in de Haven. Arie moest zijn zuster de bijna niet te vertellen boodschap brengen, dat Krijn in zee gebleven is.Wie zou niet wenen! Bij deze nog een verhaal dat gebaseerd is op een ware gebeurtenis, Arie de Niet was Tiny haar Opa. Het is wel droevig maar dat gebeurde vroeger, kleine oorzaak met grote gevolgen. Dit verhaal werd door Opa de Niet aan mij verteld in 1963. Arie de Niet leefde van 1875—1975. Hij is dus 100 jaar geworden. Jelle.
...terug ...home Geplaatst op 26-08-2003 en 1480 keer gelezen
Like dit 849 Liked