Zô mar 'n praetje. Hom en Kuit...
Hom en Kuit……
Ammaar leuk, as je in 't durrep lôpt, om bekende teuge te komme.
Lest liep 'k Jan Kuit teuge 't lêf; die 'êt vrooger nog bij me in de klas 'ezete.
We raekte an de praet over 't ien en 't aar.
Zô verzuchte 'k teuge Jan: " 't is lang 'eleeje, dà'-me vaeder voor koppelaers zurregde, non mot 'k naer 'n viswinkel om 'n paer bokkumpies."
"Lekker Im", zee Jan, " 'n bokkumpje met 'n ommekantje."
"Nien", zee 'k, we ete ze venaevend mè'-krûmege aerepels, dà's 'n smul".
Jae, dà'-kos Jan z'n êge ôk nog 'euge van vrooger bij zên ouwers thûs.
"Weet je nog Jan", gong 'k vorder, dà'-we 's winters 'n gekôkte aerepel op te kachel leeje, dan kwamme d'r brûne korsjies an.
Dan 'olde we 'm ût en dan 'n stikje rômbutter d'r in, dan at je bekant je vingers d'r bij op".
"Jae en appeltjies smoore in de aslae, dan viele d'r van die 'ête stikkies kôl op".
"Mens 'ou je stil, dà'-vergeet je nôit iet".
Jan 'a' zin om deur te praete, maer 'k zee: " Jan 'k mot non vorder, aars staene me venaevend ier nog".
De visboer 'a' môie bokkum 'egeve an me, ze leke wel goud, zô lagge ze te glanze.
Toe'k ze schôn sting te maeke, kwamme d'r verscheiene gedachtes in me naer bôve.
Zô êt elleke Scheveninger wel-d'r-is 'e'oord: " Krêg 't 'om, dan kè'-je kuit schiete…."
Jae, as ordentelek mens, zee je zô ies iet, maer 'e'oord 'ebbe we 't allemael wellus.
Maer wat we op Scheveninge nog nôit 'ebbe 'e'oord? (volleges mên, dan 'oor….), dat t'r 'n femilie weunt, die met t'r vàn ….. 'Om….'iette.
Femilies Kuit 'ebbe we d'r genog, maer femilie 'Om, ik ken d'r gienien.
'k gae d'r toch 's naevraeg naer doen, dà'-vin 'k wel leuk, of met aa're woorde:
'k mot t'r 'om of kuit van 'ebbe….!
Nadruk verboden Immetje.
Geplaatst op 13-08-2004 en 1528 keer gelezen
Like dit 886 Liked