Hartelijk dank voor u like, dit is een ode aan de acteur
Zô mar 'n praetje. Groepe
Teugewoordeg is alles in groepe' verdêld.
Ouwere-groep, dus dan krêg je van zellef 'n jongere-groep.
Minder'êds-groep, en netuurlek 'n meerder'êds-groep, 'n praet-groep, gae zô mar deur.
Waerom is tat non nôdeg tan ?
Benne de woordebooke dan iet dik genog?
In mên jeugd 'a' je geweun…."De groepe"…..!
Zô 'iette dat en zô noemde we dat as kindere onder mekander.
D'r wier 'evraegd: "Gae je in de zeumervekantie met "Te groepe mee?"
Je wis gelik waer over je 't 'a'.
De groepe; mên broer en zus wazze d'r bij 'eweest en ik wulde ôk zô graeg.
'Oe me vaeder zee: "Immie, daer bè'-je veuls te klên voor", 'oe mêr ik von, dà'k t'r grôt genog voor was.
Op 'n dag moch'k bê-ze mee.
Me-moeder 'a' 'n môi lich'groen rugzakje voor me; daerin zat 'n trommeltje met ommekantjies, 'n wit emaille kroesje, 'n temaet en 'n rolletje zuurtjies.
Wà'-was 'k blij.
'k viel 'aest over me-êge biene, zô 'ard wulde 'k meelôpe.
De grôte kindere wazze an 't zinge en sommegte liepe mè'-lange stokke met cêfers t'r op.
Mar lans, wà'-was tat 'n end lôpe naer de waetertoren en 't wier zô warrem.
"We zên d'r bênae….., mar nog iet 'êlemael", zonge de kindere, mar 'k 'a' gien puf om mee te zinge.
'k 'a' spêt, mar durrefde 't iet te zegge.
Toe'-we in de dûne beland wazze, gonge we-êrst allemael 'n ommekantje neme en wat drinke.
Me zusje 'a' 'n fles limmenaede bij d'r, dà'-was 'n smul, mar och 'ede, toe'-ze zellef 'n slok wulde neme….., wier ze 'estoke deur 'n wesp.
In 'n ommezien 'a' ze 'n lip van 'eb 'k jouw daer.
Me broer liep te voe'balle in die 'itte, mar voor mên kwam de dag iet om.
's middags mozze we in 'n dûnpan gaen zitte; d'r kwam 'n waege mè'-waeter en we mozze oms te beurt onze kroeze vulle.
'k 'eb van me leves-daege nog nôit zô veul kindere bij mekander 'ezien as toen.
Êndelek ginge we weer naer 'ûs.
'k 'a' twie dikke blaere op me-'iele, dus lôpe dee zêr en 'k moch gelukkeg op me broer z'n regge zitte.
'IJ 'a' mè'-voetballe 'n blauw ôg op'elôpe en me zus t'r lip was flink 'ezwolle.
Toe'-me moeder ons zag ankomme, schrok ze d'r êge temet ongans.
"Jûlie gaene iet mêr mee!"
'k zou gieniens mêr wulle, bah, die groepe…..
Kom laen- 'k an wat aars denke.
Die van mên is gauw jaereg; wat mot 'k allemael neme.
D'r kompt wel veul vollek.
'k denk…….dà'k 't mar 's in…….groepies verdêl…!
Nadruk verboden Immetje.
Vertaald
Groepen. Tegenwoordig is alles in groepen verdeeld. Ouderen-groep, dus dan krijg je vanzelf jongeren-groep. Minderheids-groep en natuurlijk een meerderheids-groep, een praatgroep, ga zo maar door. Waarom is dat nu nodig? Zijn de woordenboeken dan niet dik genoeg? In mijn jeugd had je gewoon"De Groepen"! Zo heette dat toen, als kinderen onder elkaar. Er werd gevraagd: " Ga je in de zomervakantie met "De Groepen" mee?" Je wist gelijk waar men het over had. De Groepen. Mijn broer en zus waren erbij geweest en ik wilde ook zo graag. Hoe mijn vader ook zei: "Emmy, daar ben je veel te klein voor", hoe meer ik vond, dat ik groot genoeg was. Op een dag mocht ik met hen mee. Mijn moeder had een mooi lichtgroen rugzakje voor me; daarin zat een trommeltje met boterhammen , een wit emaille kroesje, een tomaat en een rolletje zuurtjes. Wat was ik blij. Ik viel bijna over mijn eigen benen, zo hard wilde ik meelopen. De grote kinderen waren aan het zingen en sommige liepen met lange stokken met cijfers er op. Maar wat was het een eind lopen naar de watertoren en het werd zo warm. "We zijn er bijna, maar nog niet helemaal", zongen de kinderen, maar ik had geen puf om mee te zingen. Ik had spijt, maar durfde het niet te zeggen. Toen we in de duinen aangekomen waren, gingen wij eerst allemaal een boterham nemen en wat drinken. Mijn zusje had een fles limonade bij zich, dat was smullen, maar o jé, toen zij zelf een slok wilde nemen, werd zij gestoken door een wesp. In een ommezien had zij een lip van heb ik jou daar. Mijn broer liep te voetballen in die hitte, maar voor mij kwam de dag niet om. 's middags moesten we in een duinpan gaan zitten; er kwam een wagen met water en we moesten om de beurt onze kroezen vullen. Ik heb van mijn levensdagen nog nooit zoveel kinderen bij elkaar gezien als toen. Eindelijk gingen we naar huis. Ik had twee dikke blaren op mijn hielen, dus lopen deed zeer en ik mocht gelukkig op mijn broer zijn rug zitten. Hij had met voetballen een blauw oog opgelopen en mijn zus haar lip was flink gezwollen. Toen mijn moeder ons zag aankomen, schrok ze geweldig. "Jullie gaan niet meer mee!". Ik zou geeneens meer willen, bah, die groepen. Kom, laat ik maar aan wat anders denken. Mijn man is gauw jarig, wat moet ik allemaal nemen. Er komt wel veel volk. Ik denk……dat ik het maar eens in groepjes verdeel!. Nadruk verboden. Immetje
Geplaatst op 08-09-2005 en 1458 keer gelezen
Like dit 824 Liked