Pand

“Dag pand: kom lekker bê-me zitte, komd-effe op je opoe’s schôt. Me kind wat bei’ je zwær ‘eworde, oh ‘eedelief war wor je grôt! Jæ, pak maar êst ‘n lekker snoopje: je opoe ‘êt ze net ‘ekocht. Ik zag ze in de Kilowinkel: ik ‘eb ze voor jou mee’ebrocht! Je opoe gong net foto’s kikke: die leeje in ’t kammenet. Ik was ’n deeke an ‘t zooke omdat ‘t zô koud wier in me bed! Kik ‘ier: die foto is van Jansje, ze was-tær net ’n jær of tien, ze ’a’ toe pas ‘n nieuwe jurrek: och, ‘t was ‘n pleitje om te zien! Oh kik: dat is mên væders bomschût: ‘ij stierde toe van Jækob Groen. Me væder was ‘n goeie vanger: me wazze toe in goeie doen! Toe is tie op ‘n rês 'ebleeve, me væder en me broertje Piet: me moeder kos ‘t iet vergeete, die is ‘esturreve van verdriet! Jæ: dat was opoe – mænde læter – toe ik in ’t wês’ûs was verdægd want jæ: wie mos t’r voor ons zurrege? Ze ‘ebben-’t iederien ‘evrægd. Dær zie je Kneel, me jongste broertje; d’rnæst dat is me zus Ketrien: die trouwde ‘êl jong met ‘n vreemde: ik eb ‘uur nôid-'iet brom ’ezien! Die foto ‘ier is vam-me trouwe: je opa was ‘n knappe vent. Jæ kind: de man met wies ik trouwde was in ‘êl Schevening bekend! En ‘ier ‘t portretje van je moeder: wat was ik op tie mêd toch grôs, met al d’r kattekwæd en streeke wier ik toch op tie mêd nôit bôs! Da’s onze Jan: ‘ij zou ôk blêve! ‘et Was me ien næ jongste broer: die foto ‘ebbe ze ‘enoome toe die nog met je opa’s voer. Och, ‘t trouwportretje van jouw ouwers: je moeder is-tær nog in dracht. Jij likkend-altêd op je moeder ‘oe’nêr je zô ondeugend lacht! En dat me kind, dat bei’ je zellef: je zat-tær op je opa’s knie. ‘t Is zô’n jær of vier ‘eleeje: ik schat je was ‘n jær of drie. Zô pand, gæn-jij weer nær je moeder? Zel je d’r opoe’s groete doen? En krêg ik, non je weer nær ‘ûs gæt, van jou ‘n lekk're dikke zoen? En zel je wel voorzichteg weeze: neemd-nog een snoopje voor je gæt! En past goed op met oversteeke met al die drukte in de Stræt! Oh kik: ik vind-‘ier nog ‘n stûver: die is voor jou, ‘oud-in je ‘and. ‘t Is veul geld ‘oor: ‘t is vêf sente! Mar jæ, jij ben mên ienegst pand!” © Piet Spaans 2011 historisch publicist en auteur Den Haag Holland http://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Spaans
...terug ...home Geplaatst op 02-03-2012 en 1508 keer gelezen
Like dit 833 Liked